Λαμέρας, Λάζαρος

(Αθήνα 1913 – 1998). Γλύπτης και πανεπιστημιακός. Καταγόταν από την Τήνο και σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και αργότερα στο Παρίσι, δίπλα στον καθηγητή Ζαν Μπουσέ. Είχε εκθέσει το πρώτο του έργο στην Αθήνα με την ομάδα Τέχνη (1935) και από τότε έλαβε μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις και σε όλες τις πανελλήνιες. Άλλα έργα του παρουσίασε σε εκθέσεις στο Παρίσι (1939-57), στο Λονδίνο (1953), στην Μπιενάλε της Βενετίας (1960), στο Σάο Πάολο (1953, 1955, 1960), στο Κάιρο, στη Στοκχόλμη κ.α. Το 1961 διορίστηκε καθηγητής της πλαστικής στην αρχιτεκτονική σχολή του ΕΜΠ. Τα κυριότερα έργα του τιτλοφορούνται Παραγωγή γύρω από μια κατακόρυφο (1945), Μαγικό όργανο (1946), Η Πεντέλη σε έκσταση (1948, θεωρείται το πρώτο έργο αφηρημένης αντίληψης στην Ελλάδα), Η κόρη του θεού, Η κόρη, Η πατρίδα μου, Χιροσίμα, Κυκλαδίτικο, Εμείς και οι άλλοι κ.ά. Αξιόλογα είναι επίσης τα μνημεία των πεσόντων της Δράμας, του Αιγάλεω, της Λάρισας, των Μπιζανομάχων, του Παλαμά κ.ά. τα οποία έχει φιλοτεχνήσει. Έγραψε επίσης τα έργα Πλαστική, που απευθύνεται στους σπουδαστές της σχολής, και Χωροθετικό διάγραμμα γλυπτών έργων Δήμου Αθηναίων νεωτέρας Ελλάδος (1975).